Gwinea 2019

Pod koniec stycznia 2019 wróciliśmy z blisko miesięcznej bębniarskiej wyprawy do wioski Baro w Gwinei, znanej z bogatej tradycji muzycznej zachodnioafrykańskiego ludu Malinke. Podróż tę zorganizowaliśmy, by uczcić 10 lat istnienia naszej Szkoły Rytmu Ethnica-Art i powrócić do korzeni, w pewnym sensie zaczynając naszą przygodę z rytmem od nowa.

Opisanie takiego wydarzenia zawsze jest sporym wyzwaniem, bo nie wiadomo jak by człowiek się starał, zawsze coś pominie - a to jakiś ważny szczegół krajobrazu, a to zabawne wydarzenie oddające koloryt miejsca, a to kilka z pozoru mało ważnych słów wypowiedzianych przez tubylca; tudzież przeoczy cały wachlarz rozmaitych smaczków najlepiej poruszających wyobraźnię.

Tak czy inaczej wyprawa ta była dla nas wszystkich głębokim przeżyciem i to w każdym z wymiarów – poznawczym, edukacyjnym, emocjonalnym i duchowym. Każdy z nas zobaczył Afrykę inaczej i każdy zachował swoje własne, niepowtarzalne wspomnienia, zapachy, obrazy i dźwięki. Ale na pewno wszyscy wróciliśmy trochę odmienieni.

W każdym z nas z pewnością zmieniło się też podejście do gry na bębnach. To ważne, ponieważ wyjazd był typowo muzyczną podróżą, skrojoną pod oczekiwania i potrzeby ludzi, dla których gra na djembe i bębnach dundun jest czymś więcej niż pasją. Większa część naszej polsko-czeskiej ekipy (grupa liczyła 11 osób) po raz pierwszy w życiu brała udział w tego typu przedsięwzięciu.

Dzięki osobistemu zetknięciu się z wielowiekową muzyczną tradycją Afryki Zachodniej przewartościowało się nasze postrzeganie i odbiór tamtejszej muzyki perkusyjnej. Co niebagatelne, przez kilka tygodni mogliśmy uczestniczyć w codziennym życiu mieszkańców wioski Baro, ale też okolicznych miejscowości, do których robiliśmy wypady, biorąc udział w rozmaitych ceremoniach i wydarzeniach ważnych dla tamtej społeczności. Pobyt wśród przyjacielsko nastawionych Malinke, których przodkowie stworzyli ukochane przez nas instrumenty i całą aurę kulturową towarzyszącą muzyce bębnów, był chyba dla nas największym przeżyciem.

Oczywiście nie tylko ludzie i muzyka wywarły na nas wrażenie. Poruszyły nas piękne krajobrazy, przyroda, zapachy, ale też przykre kontrasty – choćby piękno natury przegrywające ze smutną rzeczywistością jednego z najbiedniejszych krajów świata, gdzie niski poziom cywilizacji ma wiele twarzy i gdzie na przykład nie istnieje pojęcie utylizacji czy recyklingu odpadów. Można było się o tym przekonać zwłaszcza w niektóre wieczory, kiedy w nozdrza wdzierał się smród palonych śmieci.

Niechaj zatem nasza fotorelacja zabierze Was na do Afryki Zachodniej i rozpali Waszą wyobraźnię. Wybrane zdjęcia oddadzą zapewne tylko ułamek tego, co osobiście przeżyliśmy.

Zapraszamy na relacje filmowe i opowieści organizowane przez Ethnica-Art oraz www.soro.cz i Pavla Nowaka - specjalistę w dziedzinie muzyki tradycyjnej Malinke.

Wielkie podziękowania dla wszystkich uczestników wyprawy, a przede wszystkim dla naszych przyjaciół z Czech - Szkoły Rytmu SORO oraz Szkoły Muzyki Zachodnio-Afrykańskiej Mansy Camio w Baro.. Szczególne podziękowania dla mojej rodziny, która okazała wielkie serce "wypuszczając" mnie na tak długi okres daleko w nieznane:)

Inike !!!

Okazje w jakich uczestniczyliśmy:

1. Festiwal w Sangbarala (reg. Hamana) Występ zespołu Billy-go Konate i Famoudou Konate oraz Dununba miejscowych Barati - mistrzów tańca dununba. Mapa TUTAJ

2. Soli w Baro (miejscowość w której mieszkaliśmy reg.Gberedou). Małe święto cyrkumcyzji młodych chłopaków. Film TUTAJ Mapa TUTAJ

3. Baradasa w wiosce Takoura (reg.Gberedou). Wpierw Konden a potem Dununba. Film TUTAJ Mapa TUTAJ

4. Występ zespołu dziecięcego w naszej szkole w Baro. Zespół taneczno-muzyczny prowadzony przez Sekoube Conde Film w którym jest kawałek koncertu TUTAJ

5. Djalaban w Baro. Wieczór Panieński. Film TUTAJ

6. Odwiedziny "Świętego Lasu" w Baro, miejsca gdzie co roku odbywa się wielka okazja Fete De La Mare. Mapa TUTAJ

7. Występ zespołu An Bada Sofoli Juniors - uczniów Mansy Camio. Po raz pierwszy zorganizowany w Domu Kultury w Baro dla białego człowieka.

8. Odwiedziny rodzinnej wioski Mansy Camio - Niadan. Wioska w większości opuszczona, mieszka w niej tylko jedna rodzina.

9. Bundiani w wiosce Takoura, 30km od Kankan(reg.Gberedou). Występ Fefo oraz tancerek Bundiani. Film TUTAJ Mapa TUTAJ

10. Soliba w wiosce Lefarani (reg.Gberedou). Duże święto cyrkumcyzji młodych chłopaków trwające nawet 3 tyg przez dzień i noc. film TUTAJ mapa TUTAJ

11. Odwiedziny administracyjnej stolicy regionu - Kankan 65km z Baro. Mapa TUTAJ

12. Nocna dununba w Baro. Występ zespołu Mansy Camio An Bada Sofoli. Film TUTAJ

13. Odwiedziny wioski Madina mieszczącej się niedaleko Baro na wyspie pomiędzy rzekami Niadan (Milo) i Niger.

14. 600km-trowa podróż i 2-dniowy pobyt w stolicy Gwinei - Konakry Mapa TUTAJ

15. Podróż i pobyt na egzotycznej wyspie Roume. Mapa TUTAJ

Rytmy grane na warsztatach:

Rytmy grane na grupie początkującej:

1.Soliba - Okazja Soliba czyli cyrkumcyzja młodych chłopców.

2. Soro – Najważniejszy rytm z rodziny Kassa grany w trakcie okazji Senesunia (Żniwa)

3. Fefo- Taniec z tykwami – okazja Bundiani

4. Kodonba - rytm z rodziny Kassa oznajmiający zbliżającą się burzę i deszcz w czasie żniw

5. Wala Wala - Tradycyjny rytm grany do tańca w którym mężczyźni przebierają się za kobiety.

Rytmy grane na grupie zaawansowanej:

1. Djansa - jedyny tradycyjny rytm pochodzący z innego regionu/kraju (Mali)

2. Dibon – rytm z rodziny rytmów Kassa

3. Gbanin – rytm grany na okazji Djalaban. Charakterystyczne wysokie skoki dziewczyn w czasie wieczoru pańieńskiego.

4. Kolo - rytm grany na okazji Djalaban. Walka o jaknajlepsze wykonanie tańca przez dziewczyny wokół tradycyjnego moździerza.

5. Olala - rytm grany na okazji Djalaban. Konkurs na najładniejsze pośladki dziewczyn.

6. Soli/Solimasi. Okazja Soliba czyli cyrkumcyzja młodych chłopców.

7. Dja - rytm grany na okazji Djalaban. Ostatnia noc wolności panny młodej.

8. Baradota – Dununba. Pierwszy rytm na otwarcie okazji Baradasa. Grany w drodze na Bara (miejsce świętowania)

9. G’bani Kolo – Dununba- Bardzo stary “zapomniany” rytm grany na zakończenie okazji Baradasa.

10. Dji – Dununba (woda) oczyszczająca święto Baradasa.

11. Bolokonondo – Jeden z najtrudniejszy rytmów z rodziny Dununba

12. Takosaba – Dununba. Jak dla mnie najtrudniejszy rytm dununba

13. Gberedouka – Dununba. Przez wielu uznawany za najtrudniejszy rytm dununba. Charakteryzujący region z którego pochodzi czyli region Gberedou w którym mieliśmy okazję gościć większość naszego czasu.